Bir düşünün - sevgili anneniz, şimdiye kadar kesinlikle yalnız olan hanımefendi- kendisi biri ile tanışıyor ve sonrasında sizi birden bire an itibariyle üvey babanız olacak adamla tanıştırıyor. Üstelik, adam sadece yan kapıdan bir tür sarhoş Valera değil. O oldukça yakışıklı ve çok daha önemli olan kısım “zengin bir adam”, ayrıca değişik bir takıntısı olmayan (ilk bakışta), akıllı, sevecen ve baba gibi davranmaya çalışan biri (sigara ve ekmek almaya diye ikide bir kaçmaya çalışmasa da). Ancak bir ayrıntı var: Bu kibar ve sevecen zengin adamın, şimdi aynı çatı altında yaşamak zorunda kalacağım bir oğlu var. Ve oğlu -öyle görünüyor ki- bundan tamamen memnun değil.

Hayal ettiniz mi? Benim buna ihtiyacım bile yok.